Znana również jako echinacea (Echinacea), to rodzaj bylin z rodziny astrowatych (Asteraceae), obejmujący 9 gatunków pochodzących z Ameryki Północnej. Nazwa łacińska pochodzi od greckiego słowa "echinos" oznaczającego jeża, co nawiązuje do charakterystycznego, kolczastego środka kwiatu. Cenione za długi okres kwitnienia, atrakcyjność dla owadów zapylających oraz właściwości lecznicze. Ich uprawa jest stosunkowo łatwa, co czyni je popularnymi roślinami ogrodowymi. Duże kwiaty w formie pojedynczych koszyczków z charakterystycznym stożkowatym środkiem pojawiają się od czerwca do września. Płatki w kolorach najczęściej różowych, purpurowych lub białych, odstające od środka kwiatu. Listki są lancetowate, szorstkie w ciemno zielonej barwie. Zależnie od gatunku i odmiany osiąga od 60 do 150 cm wysokości. Wymaga stanowiska w pełnym słońcu i przepuszczalnej, żyznej gleby o pH obojętnym do lekko kwaśnego. Roślina odporna na suszę, zaleca się umiarkowane podlewanie, usuwanie przekwitłych kwiatostanów, zabezpieczanie na zimę w chłodniejszych regionach, dla odmłodzenia - dzielenie kęp co 3-4 lata. W ogrodnictwie sprawdzi się posadzona na rabatach bylinowych, w ogrodach preriowych i naturalistycznych. W medycynie wykorzystywana do wzmacniania odporności oraz łagodzenie przeziębienia. Stosowana we florystyce jako kwiat cięty, a także do kompozycji suszonych.