(łac. Liriodendron tulipifera) okazałe drzewo liściaste z rodziny magnoliowatych, pochodzące z Ameryki Północnej. Charakteryzuje się imponującą wysokością, która w naturalnych warunkach osiąga 50-60 metrów, choć w Polsce dorasta do 20-35 metrów. Jest ceniony za swoje wyjątkowe walory dekoracyjne, dlatego coraz częściej sadzi się go w parkach i ogrodach przydomowych. Drzewo wyróżnia się dużymi, czteroklapowymi liśćmi, które w kształcie przypominają tulipany, a jesienią przebarwiają się na intensywny żółty kolor. W maju i czerwcu, na starszych okazach (po 10-15 latach), pojawiają się charakterystyczne żółto-zielone kwiaty z pomarańczowym środkiem, które również przypominają tulipany. Ma prosty, smukły pień oraz szeroką, stożkowatą koronę. Jego owoce to suche mieszki, w których dojrzewają nasiona. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych lub półcienistych, w miejscach ciepłych i osłoniętych od wiatru. Preferuje gleby żyzne, wilgotne, dobrze przepuszczalne, o odczynie lekko kwaśnym do obojętnego. Młode drzewa wymagają regularnego podlewania, szczególnie w okresach suszy, natomiast starsze egzemplarze są bardziej odporne na brak wody. Aby utrzymać zdrowy wzrost, warto nawozić roślinę organicznymi lub mineralnymi nawozami raz w roku. Cięcie ogranicza się do usuwania uszkodzonych lub martwych gałęzi. Doskonały wybór jako soliter w dużych ogrodach lub parkach, gdzie może stać się efektowną ozdobą. Jego liście, kwiaty oraz drewno, które wykorzystywane jest w przemyśle stolarskim, papierniczym, a nawet do produkcji instrumentów muzycznych, stanowią cenne atuty. Jest to także roślina miododajna, która przyciąga pszczoły. W USA nazywany jest „drzewem tulipanowym” ze względu na kształt swoich liści i kwiatów.