ZŁOCIENIEC

 (Leucanthemopsis) rodzaj roślin z rodziny astrowatych (Asteraceae), obejmujący 8 gatunków występujących głównie na Półwyspie Iberyjskim i w Maroku. W Polsce naturalnie rośnie złocieniec alpejski tatrzański (Leucanthemopsis alpina ssp. tatrae) – bylina osiągająca 5-15 cm wysokości, o białych kwiatostanach przypominających stokrotki. Jej liście są pierzastodzielne, a łodygi nierozgałęzione, z pojedynczym koszyczkiem kwiatowym. Roślina preferuje skałkowate podłoża, słoneczne stanowiska i charakteryzuje się pełną mrozoodpornością. Występuje w Tatrach, głównie na piargach i halach powyżej 1800 m n.p.m. Ze względu na dekoracyjny wygląd bywa uprawiana w ogrodach skalnych lub na rabatach. Warto odróżnić złocieńca od podobnego złocienia właściwego (Leucanthemum vulgare), zwanego margerytką, który ma większe kwiaty i szersze liście. Nazwa Leucanthemopsis oznacza „podobny do białokwiatu”, co podkreśnia jego morfologiczne podobieństwo do innych roślin astrowatych. Gatunki z tego rodzaju nie mają znaczenia leczniczego, w przeciwieństwie do złocienia maruna (Tanacetum parthenium) stosowanego w migrenach.