ŻARNOWIEC

(łac. Cytisus scoparius) wieloletni krzew z rodziny bobowatych (łac. Fabaceae), osiągający wysokość od 1 do 3 metrów. Pochodzi z Europy, Azji i Ameryki Północnej, a w Polsce jest często spotykany na suchych, słonecznych terenach, takich jak miedze, skarpy czy przydroża. Roślina charakteryzuje się wyprostowanymi, cienkimi pędami, które tworzą zwarte kępy z intensywnie żółtymi, motylkowymi kwiatami pojawiającymi się w maju i czerwcu. Pędy zielone, kanciaste lub żeberkowane, mocno rozgałęzione, tworząc gęste, zwarte krzewy. Liście małe, trójlistkowe, ciemnozielone. Kwiaty, które pojawiają się na roślinie w okresie wiosennym, są motylkowe, żółte, czasem białe lub czerwonawe w odmianach ozdobnych. Mają długość 1–2 cm i nadają roślinie dekoracyjny wygląd. Posiada głęboki system korzeniowy, co pozwala mu na pozyskiwanie wody i azotu z głębszych warstw gleby. Preferuje stanowiska ciepłe, słoneczne oraz osłonięte od wiatru. Roślina najlepiej rośnie na glebach przepuszczalnych, piaszczystych lub lekko kwaśnych, ale nie toleruje nadmiernego nawożenia. Jest wysoce odporna na suszę i trudne warunki glebowe, choć wrażliwa na silne mrozy, dlatego w chłodniejszych rejonach może wymagać ochrony zimowej. Po kwitnieniu, w okresie czerwiec-lipiec, zaleca się regularne przycinanie, co pozwala zachować ładny pokrój krzewu i zapobiega ogołacaniu pędów. Po posadzeniu roślina wymaga intensywnego podlewania, ale później wymaga minimalnej pielęgnacji. Ceniony jako roślina ozdobna w parkach i ogrodach dzięki efektownym kwiatom i zwartemu pokrojowi. Doskonale sprawdza się na skarpach, wydmach oraz nasypach, gdzie skutecznie umacnia glebę. W ziołolecznictwie stosowany jest jako środek moczopędny i przeczyszczający. Należy jednak pamiętać, że jest to roślina trująca, zwłaszcza jej nasiona, dlatego należy zachować ostrożność przy jej uprawie w miejscach dostępnych dla dzieci i zwierząt.