(łac. Crataegus monogyna) gatunek krzewu lub niewielkiego drzewa z rodziny różowatych. Osiąga wysokość 3-10 metrów, tworząc gęstą, kulistą koronę. Charakteryzuje się ciernistymi gałęziami i ciemnozielonymi, klapowanymi liśćmi, które jesienią przebarwiają się na żółtopomarańczowo lub czerwonobrązowo. Kwitnie w maju-czerwcu, tworząc białe lub lekko różowe, pachnące kwiaty zebrane w baldachowate kwiatostany. Owoce to czerwone, jadalne głogowce o średnicy do 1 cm, dojrzewające jesienią. Preferuje stanowiska słoneczne lub półcieniste oraz żyzne, przepuszczalne gleby. Jest odporny na zanieczyszczenia, suszę i mróz, co czyni go idealnym do uprawy w miastach. Roślina ma zastosowanie jako żywopłot, soliter lub w grupach. Jest ceniona za walory dekoracyjne, właściwości lecznicze (działanie na układ krążenia) oraz jako roślina miododajna. Odgrywa również ważną rolę ekologiczną, stanowiąc schronienie i źródło pokarmu dla ptaków i owadów.