(Picea orientalis) wiecznie zielone drzewo iglaste z rodziny sosnowatych, pochodzące z regionu Kaukazu i Azji Mniejszej. W naturalnym środowisku osiąga wysokość do 40 m, jednak w Polsce dorasta zwykle do 25 m. Charakteryzuje się stożkowatą, regularną koroną oraz najkrótszymi igłami spośród wszystkich gatunków świerków, nieprzekraczającymi 1 cm długości. Igły są ciemnozielone, błyszczące i tępo zakończone. Świerk kaukaski wyróżnia się wąskimi, wydłużonymi szyszkami o długości 6-9 cm i jasnobrązowej barwie. Jest drzewem wolno rosnącym i dobrze znoszącym zacienienie. Preferuje gleby żyzne, przepuszczalne o lekko kwaśnym odczynie. W Polsce jest umiarkowanie mrozoodporny. Gatunek ten został sprowadzony do Europy w 1837 roku i jest ceniony jako drzewo parkowe oraz ozdobne. Nadaje się do sadzenia w dużych ogrodach, parkach, a także jako choinka bożonarodzeniowa. Istnieje wiele odmian ozdobnych, w tym popularna 'Aureospicata' o żółtych młodych przyrostach.