(łac. Eleutherococcus ) to rzadko spotykany, ale niezwykle atrakcyjny krzew ozdobny pochodzący z Chin i Japonii. Należy do rodziny araliowatych i wyróżnia się swoją wszechstronnością oraz odpornością na trudne warunki środowiskowe. Dorasta zazwyczaj do wysokości 1-1,5 metra, choć bardzo stare okazy mogą osiągać nawet 2,5 metra. Charakteryzuje się luźnym, wyprostowanym pokrojem z licznymi drobnymi gałązkami, które w starszym wieku stają się nieregularne i przewieszające. Pędy jasne, cienkie i często pokryte nielicznymi, delikatnymi kolcami. Głównym walorem ozdobnym są jego liście. Są one sezonowe, dłoniasto złożone z 3-7 lancetowatych listków. Kwiaty drobne, jasnożółtozielone lub białawe, zebrane w baldachy lub kuliste grona. Pojawiają się na początku lata, zwykle w czerwcu i lipcu. Po przekwitnięciu tworzą się czarne, kuliste owoce o średnicy 6-8 mm, zebrane w owocostany na dość długich szypułkach. Roślina niezwykle odporna i łatwa w uprawie. Dobrze znosi zarówno pełne słońce, jak i półcień, a nawet cień, choć najintensywniej wybarwia się na stanowiskach słonecznych. Jest tolerancyjny wobec różnych typów gleb, preferując żyzne, próchniczne podłoża o umiarkowanej wilgotności. Wykazuje wysoką odporność na mróz, klimat miejski i suszę. Ze względu na swoje walory estetyczne i łatwość uprawy, znajduje szerokie zastosowanie w ogrodnictwie. Można go sadzić pojedynczo jako soliter, w grupach, jako niski żywopłot obwódkowy, a także w pojemnikach. Szczególnie efektownie prezentuje się w zestawieniu z roślinami o purpurowych liściach, tworząc interesujący kontrast.