(Juniperus communis L.) to wiecznie zielony krzew lub niewysokie drzewo z rodziny cyprysowatych (Cupressaceae). Występuje na półkuli północnej, obejmując Europę, Azję, Amerykę Północną oraz północną Afrykę. W Polsce jest gatunkiem rodzimym, spotykanym w różnych siedliskach – od bagien po suche murawy i tereny skaliste. Roślina osiąga wysokość od 1 do 10 metrów (rzadziej do 15 m). Charakteryzuje się stożkowatą lub nieregularną koroną. Igły są sztywne, ostre, sinozielone, z białą linią na wierzchu, ułożone po trzy w okółkach. Kora jest cienka, brunatna lub szarobrązowa, łuszcząca się podłużnie. Jest rośliną dwupienną – męskie kwiaty to żółtawe szyszki, a żeńskie są zielone i przekształcają się w owoce zwane szyszkojagodami. Owoce dojrzewają przez 2-3 lata, zmieniając kolor z zielonego na niebieskoczarny z woskowym nalotem. Są wykorzystywane jako przyprawa i surowiec leczniczy. Roślina ta jest odporna na suszę i ma niewielkie wymagania glebowe. Preferuje stanowiska nasłonecznione i gleby piaszczyste lub skaliste. Często uprawiana jako roślina ozdobna, pełni także ważną rolę biocenotyczną w środowisku naturalnym.