ROBINIA AKACJA

(łac. Robinia pseudoacacia), zwana również grochodrzewem akacjowym lub robinią białą - gatunek drzewa liściastego z rodziny bobowatych. Pochodząca z Ameryki Północnej, została sprowadzona do Europy prawie 500 lat temu i szybko zyskała popularność. Drzewo to charakteryzuje się szybkim wzrostem i może osiągać wysokość do 25 metrów. Posiada nieregularną, luźną koronę o owalnym zarysie, z często poskręcanymi lub zakrzywionymi gałęziami. Kora młodych drzew jest gładka, a u starszych głęboko spękana. Liście są złożone, składające się z 11-15 owalnych listków na jednym ogonku. Kwiaty białe, zebrane w pachnące grona o długości do 15-20 cm, kwitnące w czerwcu. Owocem są brązowe strąki zawierające małe, czarne nasiona. Ceniona ze względu na swoje walory ozdobne i użytkowe. Jej drewno charakteryzuje się wysoką trwałością i odpornością na warunki atmosferyczne, co czyni je popularnym materiałem w stolarstwie i budownictwie zewnętrznym. Kwiaty są źródłem nektaru dla pszczół, z którego powstaje ceniony miód akacjowy. Roślina ta posiada również właściwości lecznicze. Preparaty na bazie kwiatów rośliny mają potencjalne zastosowanie w leczeniu chorób układu moczowego i pokarmowego, wykazując działanie diuretyczne i pobudzające wydzielanie żółci. Warto jednak zaznaczyć, że jest uważana za gatunek inwazyjny w Europie. Jej szybki wzrost i zdolność wiązania azotu mogą wpływać na różnorodność biologiczną, szczególnie w suchych siedliskach. Dlatego jej sadzenie powinno być przemyślane i kontrolowane.