LUBCZYK

(łac. Levisticum officinale) wieloletnia bylina z rodziny selerowatych, osiągająca wysokość do 2 metrów. Charakteryzuje się ciemnozielonymi, błyszczącymi, podwójnie pierzastymi liśćmi o ząbkowanych brzegach oraz żółtymi, drobnymi kwiatami zebranymi w baldachy, kwitnącymi od czerwca do sierpnia. Roślina ta jest ceniona zarówno jako zioło, przyprawa, jak i roślina ozdobna. Ma intensywny, korzenny aromat przypominający przyprawę Maggi, której jest głównym składnikiem. W kuchni wykorzystuje się jego liście, korzenie i kłącza jako dodatek do zup, mięs, ryb i warzyw. Wykazuje właściwości lecznicze, działając moczopędnie, wspomagając pracę nerek i oczyszczając organizm z toksyn. Jest również stosowany w kosmetyce, a jego olejek znajduje zastosowanie w perfumerii. Roślina jest mrozoodporna i łatwa w uprawie, preferując nasłonecznione stanowiska i żyzną, przepuszczalną glebę. Lubczyk ma także znaczenie kulturowe, będąc tradycyjnie uważanym za zioło miłości i afrodyzjak.