(łac. Holcus) to rodzaj bylin należących do rodziny wiechlinowatych (łac. Gramineae Juss.). To trawy wieloletnie, tworzące zwarte darnie lub kępy, charakteryzujące się specyficznym owłosieniem i budową kwiatostanu. Rośliny o zróżnicowanym pokroju, osiągające wysokość od 30 do 100 cm. Tworzą rozłogi podziemne lub kępy, w zależności od gatunku. Liście są płaskie, miękkie, często owłosione, o szerokości 3-12 mm. Kwiatostan ma formę wiechy o długości 4-15 cm, z charakterystycznymi kłoskami. W zależności od gatunku występują na różnych typach gleb i poziomach wilgotności, tworzą gęste, poduszkowate kępy bez rozłogów lub zwarte darnie z silnymi rozłogami podziemnymi. Mają szerokie zastosowanie w ogrodnictwie oraz w innych dziedzinach. W ogrodach pełnią funkcję roślin ozdobnych, szczególnie odmiany o barwnych liściach, które dodają kolorów i charakteru. Ponadto, wykorzystywane są do umacniania gruntów. Często stosowane są również jako rośliny darniowe, choć ich wartość pastewna bywa zróżnicowana. W kompozycjach florystycznych stanowią elementy bukietów i suszonych aranżacji, wnosząc naturalny akcent. Uprawa jest stosunkowo prosta, co sprawia, że są to rośliny odpowiednie nawet dla początkujących ogrodników. Tolerują one różne warunki glebowe i świetlne, co pozwala na ich uprawę w wielu miejscach. Ponadto, są odporne na mróz oraz zmienne warunki atmosferyczne, co czyni je trwałymi roślinami. Dzięki minimalnym wymaganiom pielęgnacyjnym, kłosówki są idealnym wyborem do ogrodów, które nie wymagają intensywnej troski.