(łac. Tamarix) to rodzaj krzewów lub niewielkich drzew z rodziny tamaryszkowatych (łac. Tamaricaceae), pochodzący z regionów pustynnych i stepowych południowej Europy, północnej Afryki oraz Azji. Roślina ta jest ceniona w ogrodach i parkach za swój charakterystyczny wygląd, w tym delikatne, jasnozielone liście przypominające igły oraz efektowne kwiaty, które występują w odcieniach różu i bieli, zebrane w grona. Osiąga wysokość od 2 do 6 metrów, w zależności od gatunku. Jego cienkie, rozłożyste pędy mają często przewieszający się pokrój, co nadaje roślinie lekkości. Liście są małe, łuskowate lub igiełkowate, co dodatkowo podkreśla delikatność rośliny. U niektórych gatunków liście pozostają zielone przez zimę. Kwitnie obficie wiosną lub latem, tworząc gęste kwiatostany, głównie w kolorze różowym i białym. Najlepiej rośnie na stanowiskach słonecznych – w cieniu jego wzrost i kwitnienie są ograniczone. Roślina preferuje gleby suche, piaszczyste lub nawet zasolone i jest odporna na jałowe podłoża. Większość gatunków jest mrozoodporna, co pozwala na uprawę w polskim klimacie. Młode rośliny wymagają regularnego podlewania, szczególnie do momentu ukorzenienia. Starsze okazy są odporne na suszę. Po kwitnieniu zaleca się przycinanie pędów, aby odmłodzić roślinę i stymulować jej bujny wzrost. Należy jednak pamiętać, że starsze egzemplarze nie tolerują przesadzania, ze względu na głęboko rozwinięty system korzeniowy. Jest idealnym wyborem do nasadzeń ozdobnych w ogrodach przydomowych, parkach oraz terenach miejskich. Dzięki swojej odporności na suszę i zanieczyszczenia powietrza sprawdza się również jako roślina rekultywacyjna na terenach zdegradowanych oraz przy drogach. Jego lekki pokrój i piękne kwiatostany czynią go doskonałym wyborem do tworzenia żywopłotów oraz kompozycji krajobrazowych. Jest rośliną kserofityczną, przystosowaną do życia w suchych warunkach. W kulturze biblijnej był symbolem wytrwałości i siły przetrwania na pustyni.