(łac. Valeriana officinalis) wieloletnia roślina zielna z rodziny kozłkowatych, ceniona zarówno jako zioło lecznicze, jak i roślina ozdobna. Osiąga wysokość od 0,6 do 2 metrów, tworząc rozłożyste rozety. Charakteryzuje się pierzastymi, zielonymi liśćmi oraz drobnymi, pachnącymi kwiatami w kolorze białym, różowym lub jasno-fioletowym, które pojawiają się od czerwca do sierpnia. Znany przede wszystkim ze swoich właściwości leczniczych. Jego korzeń i kłącze są wykorzystywane w ziołolecznictwie do produkcji preparatów o działaniu uspokajającym, nasennym i przeciwlękowym. Roślina ta znajduje zastosowanie w leczeniu bezsenności, stanów napięcia nerwowego, depresji oraz dolegliwości układu pokarmowego. W ogrodnictwie ceniony za swój naturalny, dziki wygląd. Doskonale sprawdza się w ogrodach naturalistycznych, łąkowych oraz jako element roślinności nad zbiornikami wodnymi. Jego obecność w ogrodzie może pozytywnie wpływać na wzrost innych roślin, zwiększając ilość fosforu w glebie.