(łac. Ornithogalum) to rodzaj bylin cebulowych z rodziny szparagowatych (Asparagaceae), obejmujący ok. 130-200 gatunków. Występuje naturalnie głównie w basenie Morza Śródziemnego, Afryce Południowej, Azji i Europie, przy czym niektóre gatunki rozprzestrzeniły się jako rośliny inwazyjne w Ameryce Północnej. Charakteryzuje się wąskimi, równowąskimi liśćmi odziomkowymi, często z białym paskiem na blaszce, oraz gwiazdkowatymi kwiatami zebranymi w grona, baldachy lub wiechy. Dominują odmiany o białych płatkach z zielonymi paskami (np. O. arabicum), ale istnieją wyjątki jak pomarańczowo-czerwony (O. dubium) czy (O. thyrsoides) o kwiatach rozwijających się od dołu do góry. Okres kwitnienia przypada głównie na wiosnę (kwiecień-maj), choć niektóre gatunki kwitną latem (lipiec-wrzesień). W uprawie wymaga stanowisk słonecznych lub półcienistych oraz przepuszczalnej gleby. Gatunki południowe (np. O. dubium, O. thyrsoides) nie są mrozoodporne – ich cebule wykopuje się jesienią i przechowuje do wiosny. Ze względu na dekoracyjne kwiatostany wykorzystywany jest w ogrodach, doniczkach i florystyce (np. O. saundersiae), choć część gatunków jest toksyczna (zawierają kardenolidy uszkadzające serce). Nazwa rodzajowa wywodzi się z greki: ornis (ptak) i gala (mleko), nawiązując do białej barwy kwiatów.