(Pinus peuce) drzewo iglaste z rodziny sosnowatych (Pinaceae), występujące naturalnie na Półwyspie Bałkańskim. Charakteryzuje się stożkowatym pokrojem i gęstą, regularną koroną, która często sięga ziemi. Młode okazy rosną powoli, jednak z wiekiem ich wzrost przyspiesza, osiągając wysokość od 20 do 40 metrów w pełni dojrzałego drzewa. Kora jest szarobrązowa i gładka u młodych drzew, natomiast u starszych osobników staje się spękana. Igły są sztywne, mają długość 5-10 cm i rosną po pięć na krótkopędach. Szyszki są cylindryczne, osiągają długość 10-20 cm i dojrzewają po 17-18 miesiącach od zapylenia. Drzewo wykazuje dużą odporność na niskie temperatury. Ze względu na swój dekoracyjny wygląd oraz odporność na trudne warunki, ten gatunek jest ceniony w ogrodnictwie. Doskonale rośnie na ubogich glebach krzemionkowych lub wapiennych i jest polecana do dużych ogrodów przydomowych oraz parków. Przez długi czas uznawana była za odporną na rdzę wejmutkowo-porzeczkową, co sprawiało, że mogła być alternatywą dla sosny wejmutki w uprawach leśnych.