(Aruncus) to rodzaj roślin z rodziny różowatych (Rosaceae), obejmujący okazałe byliny o dekoracyjnych kwiatostanach. W Polsce naturalnie występuje Aruncus dioicus, syn. A. sylvestris – gatunek objęty częściową ochroną. Ta dwupienna roślina tworzy rozłożyste kępy sięgające 1,5–2 m wysokości, z pierzastymi liśćmi przypominającymi paproć. Kwitnie od maja do lipca, wytwarzając wiechowate kwiatostany: męskie – czystobiałe i bardziej okazałe, żeńskie – żółtawe. Jest miododajna, ale też trująca ze względu na zawartość toksycznych związków. Preferuje wilgotne, żyzne gleby o lekko kwaśnym odczynie i półcieniste stanowiska – idealnie nadaje się do obsadzania zacienionych rabat, brzegów zbiorników wodnych lub jako tło dla niższych bylin. W medycynie ludowej wykorzystywano jej właściwości mukolityczne, jednak obecnie pełni głównie funkcję ozdobną. Do popularnych odmian ogrodowych należy też A. aethusifolius – karłowata forma (20–30 cm) o zwartym pokroju, kwitnąca w maju-czerwcu.