JODŁA SZLACHETNA

(Abies procera) imponujące drzewo iglaste z rodziny sosnowatych (Pinaceae), naturalnie występujące w górach zachodniej Ameryki Północnej, od stanu Waszyngton po Kalifornię, na wysokościach 900–1800 m n.p.m. W naturalnych warunkach osiąga wysokość do 80 metrów, choć w uprawie ogrodowej dorasta zazwyczaj do 15–25 metrów. Charakteryzuje się stożkowatą koroną, prostym pniem oraz srebrzysto-niebieskimi igłami o długości 20–35 mm, które są gęsto rozmieszczone i wygięte ku górze. Kora młodych drzew jest gładka i srebrnoszara, z wiekiem staje się popękana i szarobrązowa. Szyszki są duże, cylindryczne, wzniesione pionowo, początkowo zielone, a po dojrzeniu przybierają barwę brązową. Drzewo kwitnie od kwietnia do maja, a jego kwiaty męskie mają początkowo karminowoczerwoną barwę. Ceniona za swoje walory dekoracyjne i często wykorzystywana w parkach, ogrodach oraz jako drzewo świąteczne. Preferuje stanowiska słoneczne lub półcieniste oraz żyzne, umiarkowanie wilgotne gleby o lekko kwaśnym odczynie.