(Metasequoia) to rodzaj roślin z rodziny cyprysowatych (Cupressaceae), obejmujący jeden współczesny gatunek – (Metasequoia glyptostroboides). Jest to drzewo iglaste, które w warunkach naturalnych występuje w Chinach, głównie w dolinach rzek i na terenach podmokłych. Osiąga wysokość do 35–50 metrów i wyróżnia się prostym pniem oraz szeroką, stożkowatą koroną. Charakterystyczną cechą są miękkie, jasnozielone igły, które jesienią przebarwiają się na ciepłe odcienie żółci i brązu, a następnie opadają – jest to jedna z niewielu roślin iglastych zrzucających liście na zimę. Kora drzewa ma czerwonobrązowy kolor i łuszczy się wzdłużnie. Roślina ta jest jednopienna, a jej szyszki mają kulisty lub jajowaty kształt. Ceniona jako drzewo ozdobne w parkach i ogrodach ze względu na swoją unikalną urodę oraz odporność na trudne warunki środowiskowe. W połowie XX wieku została odkryta jako "żywa skamieniałość", co czyni ją niezwykle interesującą z punktu widzenia nauki i historii roślin.