PĘCHERZNICA

(łac. Physocarpus) rodzaj krzewów z rodziny różowatych (łac. Rosaceae), obejmujący 7 gatunków. Roślina osiąga wysokość 2-3 m, a niektóre odmiany mogą dorastać nawet do 4 m. Ma rozłożysty pokrój, z wyprostowanymi pędami, a jej liście są sezonowe, 3-5 klapowe, karbowane na brzegach. Kwiaty drobne, białe lub różowawe, zebrane w baldachy, a owoce to czerwone mieszki z żółtymi nasionami, przypominające napęczniałe pęcherze, co jest źródłem jej nazwy. Najlepiej rośnie w miejscach słonecznych lub półcienistych. Gleba, którą preferuje, powinna być żyzna, przepuszczalna, ale roślina jest tolerancyjna wobec różnych typów podłoża. Charakteryzuje się wysoką mrozoodpornością, dobrze znosi polskie zimy. Doskonały wybór na solitery w ogrodach przydomowych, a także do formowania żywopłotów, zarówno tych formowanych, jak i nieformowanych. Z powodzeniem można ją stosować w grupach krzewów ozdobnych oraz w nasadzeniach w parkach i zieleni miejskiej. Roślina sprawdza się również przy obsadzaniu skarp i nieużytków. W pielęgnacji wymaga umiarkowanego podlewania, szczególnie w okresach suszy. Choć nawożenie nie jest konieczne, poprawia ono kondycję rośliny. Roślina dobrze znosi cięcie, które najlepiej przeprowadzać po kwitnieniu, pod koniec lipca lub w sierpniu, co sprzyja jej zagęszczaniu się i dalszemu wzrostowi. Ceniona za łatwość uprawy, odporność na trudne warunki oraz atrakcyjny wygląd. Jej kolorowe odmiany pozwalają na tworzenie ciekawych kompozycji ogrodowych, świetnie kontrastując z innymi roślinami, a szybki wzrost i zdolność do zagęszczania po cięciu czynią ją idealną rośliną do formowania żywopłotów.