(łac. Quercus robur) majestatyczne drzewo liściaste z rodziny bukowatych, osiągające wysokość do 40 metrów. Charakteryzuje się szeroką, nieregularną koroną oraz grubym pniem o średnicy do 2-3 metrów. Kora jest szarobrązowa, głęboko spękana. Liście odwrotnie jajowate, długości 5-18 cm, z 3-7 parami zaokrąglonych klap. Charakterystyczną cechą są krótkie ogonki liściowe i uszkowata nasada. Kwiaty męskie zebrane są w kotki, żeńskie występują pojedynczo. Owocem są żołędzie osadzone na długich szypułkach, dojrzewające w ciągu jednego roku. Jest gatunkiem długowiecznym, żyjącym ponad 1000 lat. Drewno twarde, trwałe i odporne na gnicie, cenione w budownictwie i meblarstwie. Drzewo to odgrywa istotną rolę ekologiczną, stanowiąc siedlisko dla wielu gatunków. Preferuje żyzne, wilgotne gleby. Jest symbolem siły i długowieczności, często chroniony jako pomnik przyrody.