(Abies) rodzaj zimozielonych drzew iglastych z rodziny sosnowatych (Pinaceae), obejmujący ponad 48 gatunków występujących głównie na półkuli północnej. W Polsce naturalnie rośnie Abies alba, osiągająca wysokość do 50 metrów, co czyni ją jednym z najwyższych drzew w Europie. Młode drzewa mają stożkowatą koronę, która u starszych okazów staje się walcowata lub spłaszczona, tworząc tzw. „bocianie gniazdo”. Charakterystyczne są ciemnozielone, spłaszczone igły o długości 1,5–3 cm, z jasnymi paskami na spodzie, oraz pionowo stojące szyszki, które po dojrzeniu rozpadają się na drzewie, pozostawiając trzpień. Kora młodych drzew jest gładka i popielata, z czasem pęka na drobne płytki. Preferuje wilgotne, żyzne gleby i stanowiska cieniste. Jest jednak wrażliwa na zanieczyszczenia powietrza i niskie temperatury. Jej drewno jest lekkie, trwałe i elastyczne, wykorzystywane w budownictwie oraz do produkcji instrumentów muzycznych. Roślina ta pełni również funkcję ozdobną i jest popularna jako choinka bożonarodzeniowa.