(Larix) to rodzaj drzew iglastych z rodziny sosnowatych (Pinaceae), obejmujący 10–14 gatunków, występujących w strefie umiarkowanej i chłodnej półkuli północnej. W Polsce najczęściej spotykany jest (Larix decidua), naturalnie rosnący w Tatrach, ale szeroko rozpowszechniony dzięki nasadzeniom. Wyjątkowe drzewo iglaste, które zrzuca igły na zimę. Igły są miękkie, jasnozielone, zebrane po kilkadziesiąt w pęczki na krótkopędach lub rosną pojedynczo na długopędach. Jesienią przebarwiają się na złocistożółty kolor, co dodaje uroku krajobrazowi. Drzewo osiąga wysokość do 45 metrów, ma regularną, stożkowatą koronę i charakterystyczną brunatną korę, która u starszych okazów jest głęboko spękana. Roślina jednopienna – kwiaty męskie są żółte i kuliste, a żeńskie purpurowe, które później przekształcają się w małe szyszki. Drewno jest cenione za trwałość i odporność na wodę, co czyni je idealnym surowcem budowlanym. Drzewo to znajduje zastosowanie w ogrodnictwie jako element krajobrazu oraz w zielarstwie dzięki właściwościom odkażającym i przeciwzapalnym.