KLON SREBRZYSTY

(łac. Acer saccharinum) imponujące drzewo liściaste pochodzące ze wschodnich obszarów Ameryki Północnej. Charakteryzuje się szybkim wzrostem i może osiągać wysokość 20-30 metrów w Polsce, choć w naturalnym środowisku dorasta nawet do 40 metrów. Wyróżnia się luźną, rozłożystą koroną z charakterystycznie zwisającymi młodymi gałęziami. Pień jest często krótki, a kora ma szaro-brunatny kolor i delikatnie się łuszczy. Liście są jego najbardziej charakterystyczną cechą. Mają 8-14 cm długości, są głęboko klapowane (5 klap) i osadzone na długich ogonkach. Górna strona liści jest jasnozielona, natomiast spodnia pokryta jest drobnymi srebrzystobiałymi włoskami, co nadaje drzewu charakterystyczny, dwukolorowy wygląd. Jesienią liście przebarwiają się na żółto, czasem z czerwonymi akcentami. Kwitnie bardzo wcześnie, już w marcu lub kwietniu, przed pojawieniem się liści. Kwiaty są drobne, czerwonawe lub zielonoróżowe, zebrane w pęczki. Drzewo jest najczęściej dwupienne, co oznacza, że kwiaty męskie i żeńskie występują na osobnych drzewach. Owoce to charakterystyczne dla klonów skrzydlaki, które dojrzewają już w maju. Składają się z dwóch połączonych orzeszków ze skrzydełkami, które są szeroko rozwarte. Preferuje stanowiska słoneczne lub półcieniste oraz żyzne, wilgotne i przewiewne gleby. Jest odporny na zanieczyszczenia powietrza i mrozy, co czyni go popularnym drzewem miejskim. Jednak ze względu na kruche gałęzie i płytki system korzeniowy, nie powinien być sadzony blisko budynków czy chodników. Drzewo to jest cenione w parkach i dużych ogrodach ze względu na swój malowniczy pokrój i efektowne ulistnienie. Najlepiej prezentuje się jako soliter lub w kompozycjach z innymi dużymi drzewami. Ceniony również za szybki wzrost i zdolność do tworzenia cienia, co czyni go idealnym do tworzenia miejsc odpoczynku w ogrodach i parkach.