PAPROĆ

Paproć to roślina należąca do klasy paprotników (Polypodiopsida), charakteryzująca się brakiem kwiatów i nasion, a rozmnażająca się za pomocą zarodników umieszczonych w zarodniach na spodzie liści. Należy do jednych z najstarszych grup roślin, sięgających okresu dewońskiego sprzed ponad 360 mln lat. Współcześnie obejmuje ok. 10-12 tys. gatunków, głównie w strefie tropikalnej. Posiada podziemne kłącze pełniące funkcję spichrzową. Liście (zwane frondami lub widłakami) są zazwyczaj pierzaste, zwinięte ślimakowato w młodości, z zarodniami ułożonymi w kupki (sori). Wytwarza dwa pokolenia: dominujący sporofit (roślina trwała) i mikroskopijne przedrośle (gametofit). Preferuje wilgotne, półcieniste środowiska – lasy, skały, mury, ale występuje także jako epifit na drzewach. Niektóre gatunki (np. nefrolepis) adaptują się do warunków domowych, oczyszczając powietrze z toksyn. W kulturze paproć jest związana z legendami o mitycznym kwiecie zakwitającym w noc świętojańską, symbolizującym tajemnicę i poszukiwanie skarbów. Wykorzystywana była także w ziołolecznictwie i jako roślina jadalna.