SZCZODRZENIEC
(łac. Chamaecytisus) rodzaj roślin należący do rodziny bobowatych (łac. Fabaceae), obejmujący od 30 do 43 gatunków. Są to krzewy lub półkrzewy, które naturalnie występują w południowej i środkowej Europie, Azji Mniejszej, na Kaukazie, a także na Wyspach Kanaryjskich i w Maroku. W Polsce można spotkać cztery gatunki rodzime oraz jeden przejściowo dziczejący. W zależności od gatunku może mieć pokrój wzniesiony, przewieszający się lub płożący. Osiągają wysokość od 0,5 m do nawet 5 m. Sezonowe liście są trójlistkowe, eliptyczne czasem srebrzysto owłosione. Barwa kwiatów zależy od odmiany – mogą być żółte, białe, różowe lub fioletowe. Pojawiają się wiosną i latem na zeszłorocznych pędach. Są motylkowe, pachnące i miododajne. Rośliny mają długie korzenie główne i cienkie korzenie wiązkowe, co czyni je odpornymi na suszę. Preferują miejsca słoneczne lub lekko zacienione. Wymaga suchego, przepuszczalnego podłoża o niskiej zawartości składników odżywczych. Bardzo dobrze radzi sobie na ubogich glebach. Pielęgnacja jest mało wymagająca. Cięcie zaleca się wykonywać po przekwitnięciu, aby zachować zwarty pokrój i nie pozbawić rośliny kwiatów. Ceniony za swoje dekoracyjne walory. Może być wykorzystywany jako roślina ozdobna w ogrodach przydomowych, parkach oraz zieleni miejskiej. Doskonale nadaje się do zadarniania powierzchni ziemi oraz do obsadzania murków czy donic (szczególnie odmiany płożące). Często mylone z żarnowcami (łac. Cytisus), które mają podobny wygląd, ale różnią się pokrojem i wymaganiami uprawowymi.
