GAJOWIEC

Zwany też jasnotą gajowcem, to wieloletnia bylina z rodziny jasnotowatych (Lamiaceae), występująca dziko w lasach liściastych Europy i Azji. Charakteryzuje się żółtymi, grzbiecistymi kwiatami zebranymi w nibyokółki, które pojawiają się od kwietnia do czerwca i są zapylane głównie przez trzmiele. Liście sercowate, ząbkowane, często ozdobione srebrzystymi plamkami, osadzone na czterokanciastych łodygach. Roślina w sprzyjających warunkach osiąga od 30 do 60 cm wysokości o  ekspansywnym wzroście. Dzięki nadziemnym rozłogom, tworzy zwarte darnie. Wytrzymuje temperatury do -34°C. Doskonale czuje się na stanowisku cienistym bądź półcienistym. W pełnym słońcu liście blakną. Potrzbuje żyznej, próchnicznej gleby, umiarkowanie wilgotnej. W okresach suszy warto zadbać o regularne nawodnienie. Wymaga kontroli rozrostu (przycinanie rozłogów), ale jest mało wymagający w pielęgnacji. Ze względu na ekspansywność nie zaleca się sadzenia go z delikatnymi bylinami. Doskonała roślina okrywowa w miejsca trudne (pod drzewami), wykazuje dużą dekoracyjność w ogrodach naturalistycznych, leśnych lub w pojemnikach. Stosowana w ziołolecznictwie: napary z liści i kwiatów działają przeciwzapalnie i wspomagają trawienie.