ŚWIERK
(Picea) to rodzaj wiecznie zielonych drzew iglastych z rodziny sosnowatych (Pinaceae), obejmujący 35–38 gatunków. Występuje głównie na chłodnych i umiarkowanych obszarach półkuli północnej, w tym w borealnych lasach iglastych (tajdze) oraz górskich regionach Europy, Azji i Ameryki Północnej. W Polsce naturalnie rośnie tylko Picea abies, osiągający do 50 m wysokości, o charakterystycznej stożkowatej koronie i zwisających dolnych gałęziach. Sztywne, ciemnozielone, czworokątne w przekroju igły ( 1 - 3 cm długości ), osadzone są na zdrewniałych trzonkach, utrzymują się 5–7 lat. Szarobrązowa lub czerwonobrązowa kora łuskowata u starszych drzew. Szyszki zwisające, cylindryczne(10–18 cm), jasnobrązowe po dojrzeniu, opadają w całości. Płytki system korzeniowy zwiększa podatność na wywroty. Preferuje wilgotne gleby i powietrze, jest wrażliwy na suszę. Tworzy drzewostany w reglu górnym, często z udziałem buka czy jodły. Jego obecność wpływa na mikroklimat – zwiększa wilgotność, redukuje temperaturę i zakwasza glebę. Drewno wykorzystywane w budownictwie, do produkcji celulozy i instrumentów muzycznych. Tradycyjnie używany jako choinka. Liczne odmiany (np. karłowe ‘Nidiformis’) sadzone są w parkach i ogrodach. W Polsce introdukowano też inne gatunki, np. biały (P. glauca) czy kaukaski (P. orientalis). Ze względu na zmiany klimatu przewiduje się stopniowe wypieranie świerka przez gatunki liściaste, np. buk.
