(Pinus ponderosa) imponujące drzewo iglaste z rodziny sosnowatych (Pinaceae), naturalnie występujące w suchych rejonach Ameryki Północnej. W ojczyźnie dorasta do 50–70 m wysokości, a w Polsce osiąga maksymalnie 30 m. Charakteryzuje się luźną, stożkową koroną, która z wiekiem staje się bardziej rozłożysta. Igły są długie (do 25 cm), ciemnozielone, zebrane po trzy w pęczku, co czyni ją jedną z „trójigielnych” sosen. Szyszki mają do 15 cm długości, są jajowate i wyróżniają się charakterystycznymi nasadami łusek pozostającymi na gałęziach po ich odpadnięciu. Kora młodych drzew jest szara, a u starszych przybiera żółtobrązowy odcień i łuszczy się na duże płaty. Odporna na suszę, zanieczyszczenia powietrza oraz mrozy (choć przy ostrych zimach mogą wystąpić uszkodzenia). Preferuje stanowiska słoneczne i dobrze przepuszczalne gleby, nawet suche i żwirowe. Ze względu na swój majestatyczny wygląd najlepiej prezentuje się jako soliter w ogrodach i parkach. Jest ceniona za dekoracyjność oraz łatwość uprawy, a jej opadające igły tworzą naturalną ściółkę sprzyjającą roślinom wrzosowatym.