JODŁA BALSAMICZNA

(Abies balsamea) zimozielone drzewo iglaste z rodziny sosnowatych (Pinaceae), naturalnie występujące w Ameryce Północnej, głównie w Kanadzie i północno-wschodnich Stanach Zjednoczonych. Osiąga wysokość 15-20 metrów i wyróżnia się wąską, stożkową koroną oraz ciemnozielonymi, błyszczącymi igłami, które po roztarciu wydzielają charakterystyczny balsamiczny zapach. Igły są ułożone dwustronnie, a ich spodnia strona pokryta jest białymi paskami. Młode drzewa mają gładką, szarą korę z wyciekami żywicznymi, która z wiekiem staje się szorstka i popękana. Szyszki są wydłużone (4-8 cm), początkowo ciemnofioletowe, a po dojrzeniu brązowieją i rozpadają się, rozsiewając nasiona. Drzewo preferuje gleby kwaśne i próchniczne oraz stanowiska słoneczne. Ceniona jako roślina ozdobna dzięki swojemu pokrojowi i aromatycznym igłom. Jej żywica, znana jako balsam kanadyjski, znajduje zastosowanie w mikroskopii oraz aromaterapii. Roślina wykazuje także właściwości lecznicze, m.in. przeciwzapalne i antyseptyczne.