WIERZBA IWA

Krzew lub drzewo z rodziny wierzbowatych, występujące naturalnie w Europie i Azji. Osiąga wysokość od 5 do 22 metrów, charakteryzując się kulistym pokrojem i gęstą, nieregularną koroną. Jej pień może mieć średnicę 20-50 cm, a kora jest szara i spękana, z charakterystycznymi ciemnymi, romboidalnymi pęknięciami ułożonymi w rzędy. Młode pędy są grube, oliwkowe lub brunatnoczerwone, początkowo krótko owłosione, później łysiejące. Liście są szerokoeliptyczne, do dwóch razy dłuższe niż szerokie, z górną powierzchnią ciemnozieloną i lekko lśniącą, a dolną gęsto owłosioną i miękką w dotyku. Kwitnie w marcu-kwietniu, przed rozwojem liści, jako jedna z pierwszych wierzb. Jej kwiaty, zebrane w kotki zwane baziami, są dwupienne - męskie i żeńskie występują na osobnych roślinach. Drewno jest miękkie i lekkie, z czerwonobiałym bielem i żółtawobrunatną twardzielą.