DĄB CZERWONY

(Quercus rubra) gatunek drzewa liściastego z rodziny bukowatych (Fagaceae), pochodzący ze wschodniej części Ameryki Północnej. W Polsce został introdukowany w XIX wieku jako gatunek pielęgnacyjny i ochronny, jednak obecnie uznawany jest za roślinę inwazyjną, wypierającą rodzime gatunki. Osiąga wysokość do 40 metrów, a w swojej ojczyźnie nawet 47 metrów. U młodszych drzew kora gładka, ciemnoszara, z wiekem staje się płytko spękana. Duże (do 25 cm długości), klapowane, ostro zakończone liście, przebarwiające się na intensywny czerwony kolor jesienią. Kwiaty jednopienne, męskie w kotkach, żeńskie pojedyncze. Kwitnie w maju. Żołędzie dojrzewają na drugą jesień. Są szerokojajowate, błyszczące, z krótkimi szypułkami. Preferuje gleby piaszczyste i lekkie, dobrze znosi suszę oraz zanieczyszczenia powietrza. Ze względu na szybki wzrost i efektowny wygląd jest sadzony w parkach i ogrodach. Jednak jego liście rozkładają się powoli, utrudniając wegetację roślin runa leśnego, co czyni go zagrożeniem dla ekosystemów rodzimych.