KOLKWICJA CHIŃSKA
(łac. Kolkwitzia amabilis) liściasty krzew ozdobny z rodziny przewiertniowatych (łac. Caprifoliaceae), pochodzący z centralnych Chin. Jest ceniona za efektowne kwitnienie, odporność na trudne warunki oraz łatwość uprawy. Roślina dorasta do 3–4 metrów wysokości i podobnej szerokości, tworząc rozłożysty pokrój z przewieszającymi się pędami. Młode gałęzie są miękko owłosione, a starsze pokrywa łuszcząca się szarobrązowa kora. Liście naprzeciwległe, jajowate lub eliptyczne, o długości 3–8 cm. Są ciemnozielone, lekko owłosione i przebarwiają się jesienią na purpurowo. Kwiaty rozwijają się w maju i czerwcu na ubiegłorocznych pędach. Mają dzwonkowaty kształt, długość do 2,5 cm i różowo-białą barwę z żółtą plamką w gardzieli. Zebrane są w luźne wiechy, przyciągając pszczoły i trzmiele. Po kwitnieniu pojawiają się ozdobne owoce – szczeciniasto owłosione niełupki. Preferuje stanowiska słoneczne lub półcieniste oraz gleby żyzne, przepuszczalne o lekko kwaśnym lub obojętnym odczynie. Jest mrozoodporna (strefa 5B), choć w surowe zimy może przemarzać w chłodniejszych rejonach kraju. Wymaga umiarkowanego podlewania, szczególnie podczas suszy i kwitnienia. Co kilka lat zaleca się cięcie odmładzające, wykonywane zaraz po kwitnieniu. Świetnie sprawdza się jako soliter, w grupach lub w zieleni miejskiej dzięki swojej odporności na suszę i zanieczyszczenia powietrza.
