(Ligularia) rodzaj roślin z rodziny astrowatych (Asteraceae), obejmujący około 150 gatunków bylin pochodzących głównie z Azji. Nazwa polska nawiązuje do kształtu liści niektórych gatunków, przypominających język. Idealnie nadają się do wilgotnych, cienistych miejsc w ogrodzie, gdzie tworzą imponujące, egzotyczne akcenty. Przyciągające motyle i pszczoły, żółte lub pomarańczowe kwiaty, zebrane w koszyczki tworzące grona lub baldachogrona pojawiają się w miesiącach od lipca do września. Okazała bylina o wysokości od 60 cm do nawet 2 m. o dużych, często sercowatych lub nerkowatych, czasem głęboko powcinanych liściach. Wymagają przestrzeni, odpowiedniej wilgotności, żyznej, próchnicznej gleby o lekko kwaśnym do obojętnego pH, ale przy zapewnieniu tych warunków są łatwe w uprawie i długowieczne. Najważniejsze w pielęgnacji jest regularne podlewanie, nawożenie kompostem wiosną oraz usuwanie przekwitłych kwiatostanów. Roślina nadaje się do posadzenia jako soliter w dużych ogrodach, a także nad brzegami oczek wodnych i stawów. Doskonała na rabaty bylinowe w cieniu drzew.