DEREŃ
(łac. Cornus L.) to rodzaj krzewów lub niewielkich drzew z rodziny dereniowatych (łac. Cornaceae), obejmujący około 50 gatunków. Występuje głównie w strefie umiarkowanej półkuli północnej, z nielicznymi przedstawicielami w strefie tropikalnej. Charakterystyczną cechą jest jego rozłożysty pokrój, osiągający wysokość od 3 do 10 metrów w zależności od gatunku i odmiany. Roślina często przybiera formę drzewa o szerokiej, kulistej koronie, której intensywnie zielone liście wiosną i latem, jesienią zmieniają barwę na ciepłe odcienie żółci i czerwieni. Kwiaty drobne, o delikatnej żółtej lub kremowej barwie, tworzące baldachowate kwiatostany. Po ich przekwitnięciu pojawiają się owoce – pestkowce, które różnią się kolorem (czerwone, żółte, czarne), kształtem i smakiem, co czyni je interesującym elementem w ogrodzie. W Polsce najbardziej znane gatunki to dereń jadalny (łac. Cornus mas) - ceniony jest nie tylko za swoje walory ozdobne, ale również za smaczne owoce bogate w witaminę C oraz twarde, odporne drewno, wykorzystywane m.in. w rzemiośle, oraz dereń świdwa (łac. Cornus sanguinea). To roślina łatwa w uprawie, odporna na mróz i choroby. Preferuje stanowiska słoneczne lub półcieniste oraz gleby żyzne i przepuszczalne. Znajduje szerokie zastosowanie w ogrodnictwie jako rośliny ozdobne, w przetwórstwie spożywczym oraz w medycynie naturalnej.
Krzewy liściaste
Dereń świdwa Anny's Winter Orange Cornus sanguinea
Szkółka Roślin Ozdobnych Florela
