(łac. Pachysandra terminalis) zimozielona krzewinka należąca do rodziny bukszpanowatych (łac. Buxaceae), naturalnie występująca w lasach mieszanych Japonii i Chin. Roślina osiąga wysokość 20–30 cm, a dzięki podziemnym rozłogom szybko się rozprzestrzenia, tworząc gęste, zielone dywany. Jej liście są ciemnozielone, błyszczące, skórzaste, o ząbkowanych brzegach i skupione w rozetach na końcach pędów. Wczesną wiosną (kwiecień-maj) pojawiają się drobne, białe lub różowe kwiaty zebrane w grona na szczytach pędów. Ceniona jako roślina okrywowa, szczególnie w cienistych miejscach ogrodu, takich jak przestrzenie pod drzewami czy wzdłuż ścieżek. Sprawdza się również w ogrodach skalnych, leśnych i japońskich. Jest łatwa w uprawie, odporna na mróz (strefa 6A) i niewymagająca pod względem pielęgnacji. Rozmnaża się przez ukorzenione rozłogi lub sadzonki półzdrewniałe. Dzięki swojej ekspansywności wymaga kontroli, aby nie rozprzestrzeniała się nadmiernie.