(łac. Ophiopogon) rodzaj roślin z rodziny szparagowatych (łac. Asparagaceae), obejmujący od 54 do 67 gatunków. Rośliny te są bylinami, które tworzą zwarte kępy wąskich, trawopodobnych liści, często o ciemnym zabarwieniu. Naturalnie występują w Azji, od Pakistanu po Japonię, z największą różnorodnością w Chinach. Charakterystyczną cechą są zimozielone liście, które mogą być zielone, zielonobrązowe lub niemal czarne. Rośliny te wytwarzają dzwonkowate kwiaty, które mogą być białe lub liliowe, zebrane w groniaste lub wiechowate kwiatostany. Owocami są mięsiste jagody w kolorze granatowym, czarnym lub niebieskim. Rozrastają się dzięki podziemnym kłączom i rozłogom, tworząc duże kępy. Cenione za swoje właściwości okrywowe. Są odporne na trudne warunki glebowe i atmosferyczne, a także mało wymagające, co czyni je idealnym wyborem do ogrodów. Używa się ich do tworzenia atrakcyjnych kęp lub obwódek rabat. Oprócz walorów ozdobnych, niektóre gatunki wykazują także właściwości lecznicze.