Niskopienne krzewy z rodzaju Salix, charakteryzujące się specyficznym pokrojem. Ich pędy rosną poziomo lub ukośnie przy powierzchni ziemi, tworząc gęste, rozłożyste kępy. Wysokość tych krzewów waha się zazwyczaj od 0,5 do 1,5 metra, choć niektóre odmiany mogą osiągać nawet 2 metry szerokości. Liście są najczęściej wąskie, lancetowate lub odwrotnie jajowate, często pokryte delikatnym, srebrzystym lub białawym owłosieniem, co nadaje roślinie charakterystyczny wygląd. Kwitnienie przypada na okres od kwietnia do maja, kiedy to pojawiają się charakterystyczne dla wierzb kotki. Preferują stanowiska słoneczne lub lekko zacienione oraz gleby wilgotne, choć niektóre odmiany tolerują również suszę. Są to rośliny odporne na mróz i stosunkowo łatwe w uprawie, co czyni je atrakcyjnymi dla ogrodników. Ze względu na swój płożący się pokrój, często wykorzystywane są jako rośliny okrywowe, szczególnie na skarpach, w ogrodach skalnych lub jako element naturalnych kompozycji ogrodowych.